காத்திருக்கும் கோலம்

மெல்லிய இசைக் கோர்வையின்
ஒற்றை இழையின் ஊடே
நம் காதலின் ஓசை
தனியொரு பாதையில்
பயணம் செய்யும்

கொட்டிகொண்டிருக்கும்
மழையின் சத்தத்தில்
புது அர்த்தங்கள்
படித்துக் கொண்டிருப்போம்
இறுக மூடப்பட்ட ஜன்னலின் பின்னே

உன் மௌனங்களின் பின்னாலான
வலியினை உணர்கிறேன் எப்போதும் போல்

வலையைப் பின்னுகின்றன
சொல்லாமல் விட்டுப் போன
கடைசி முத்தங்களின்
முகவரிகள்

விரல் பின்னும்
அணைப்புகள் அந்நியப்பட்டு
நிற்கின்றன

ஒற்றைக் கேள்வியும்
அதனைச் சுற்றி வரும்
வெற்று பதில்களுமாய்
காலக் கடிகாரம் வேகமாய்
ஓடிக்கொண்டிருக்கிறது அதன் போக்கில்

நமக்கான ஒரு கூடு
காத்திருக்கிறது
நம்மை மட்டுமே குடியேற்றம் செய்ய

யாரோ வரைந்து போன கோலம் ஒன்று
நமக்கான நல்வரவுக்காக
பூசணிப்பூ சூடிக் கொண்டிருக்கிறது

ஏதோ ஒரு நொடியின்
தரிசனத்துக்காக
என் காலங்கள் அனைத்தையும்
குவித்து வைத்து அருகில்
அமர்ந்திருக்கிறேன்

மொழியற்றக் கதறலின் ஓசை

இரு வேறு நிழல்களின்
முயக்கத்தில் உருவானவள் நான்

இருட்டின் இறுக்கத்தை புணர்வதின்
மகத்துவம் அறிந்தவள்


விட்டுப் போகும் மேகம் துரத்தி
முடிவில்லா பாதையில் பயணிக்கிறேன்

நீள்பாதையின் தூரத்தில்
ஒற்றை நிழல் ஓங்காரமாய் திரிகிறது

நான் விரும்பியவையும்
எனை விரும்பியவையும் ஆனவை
புது வேஷம் போட்டு நிற்கின்றன

நிரந்தர வலியொன்று
கொஞ்சம் கொஞ்சமாய்
ரத்தம் பாயும்  எலும்பினுள்
குடியேறத் தொடங்கியுள்ளது

காற்று நிறையும் சுவாசப்பை
அழுக்கு சுமந்து
குமட்டுகிறது

 நானாய் மாறிப் போன
இருளொன்று
என் கண்களின் வெண்ணிறத்தில்
கருமை  பூசுகிறது

உள்நாக்கில் அரவமின்றி
நாகமொன்று படமெடுக்கிறது

எதிர் நிற்கும் என் நிழலின்
உச்சி முதல் பாதம் வரை
கூரிய பல் கொண்டு கிழிக்கிறது

கிழிக்க கிழிக்க
என் சதைக் கீறி
வெளி வருகிறது
என்னுள் நீ நட்டு விட்டுப் போன
நாளையின் விதையொன்று

துளிர்க்கும் இலையின்
நுனி தடவியபடி
கடந்த நம் இரவுகளின்
புணர்தலின் ஓசை
மொழி பெயர்ப்பின்றி