நினைவுகளின் அழுத்தத்தில்
வெடித்து சிதறும் சில கவிதைகள்
என்றோ தலை கோதி
நீ சொன்ன கனவுகள் அலை அடித்து மோதும்
என் விரல் சொடக்கெடுத்து
அழுத்தம் குடுத்து என்னுள்
நீ பதியம் போட்ட எண்ணங்கள்
தன்னால் தலை அசைக்கும்
என்று தொடங்கியது
உனக்கும் எனக்குமான உரையாடல்
எனைக் கருவறையில் சுமக்கையில்
என்ன பேசினாய்
எனக்கான பாடல் கேட்டாயா
எனக்கான கவிதை படித்தாயா
எனக்காக நீ நடை பயின்றாயா
எதற்கான பதில் சொல்லவும்
நீ அருகில் இல்லை
எனினும் உன்னை உணர்கிறேன்
நான் கடந்து செல்லும்
ஒவ்வொரு கல்லிலும்
நீ பதித்த உணர்வுகள்
உன் பெயர் சொல்லி கதை சொல்கின்றன
உன் இமை மூடி
நீ நிரந்தர உறக்கம் தொடங்கிய
நிமிடம்
உன் அருகில் தலை வைத்து
சற்று உறங்க ஆசைப்பட்டேன்
அப்போது அது நடக்காமல்
போனாலும்
உன்னுடன் முடியா பயணம்
போய்க்கொண்டுதான் உள்ளேன்
நான் வாழும் ஒவ்வொரு நொடியும்
Tuesday, October 13, 2009
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
3 comments:
தாய்மையின் அடையாளமாக தாய்க்கு ஒரு அர்ப்பணமாக இக்கவிதை எனக்கு தோன்றுகிறது! இதை யார்க்கு வேண்டுமாயின் ஒப்பிடமுடிந்தாலும் தாய்க்கு மட்டுமே வெகு சிறப்பாய் பொருந்துகிறது!
Excellent one!
அட்டகாசம்
எப்போதும் வசீகரிப்பவையாக இருந்து வருகின்றன எனக்கும் தாய் உடனான உரையாடல்கள்
Post a Comment