சிறகெரியும் வெண்புறா

உனக்கும் எனக்கும் இடையில்
ஒரு மெல்லிய வெண்புறா
பறந்து கொண்டே இருக்கிறது
இடம் வலமாய்
சோர்வு இல்லாது இலக்கில்லாது

நீ எனக்காய் சேர்த்து வைத்த
காமம் என் மூக்கின் நுனியில்
சிந்தி விட்டு செல்கிறது

அதன் சிறகின் ஓசைக்கும்
சிலிர்ப்பவளாக நானும்
அதன் உடலின் ருசிக்காக
காத்திருப்பவனாக  நீயும்


என் சிறகெரித்து எனக்கான வானம்
தயார் செய்கிறாய்
எரியும் வாசனை நுகர்ந்து
உனக்காய் வாசனை திரவம் சேமிக்கிறாய்

பொசுங்கும் சிறகிலிருந்து
உன் கூட்டுக்கான வண்ணம் அடிக்கிறாய்

கற்பனைத் தெருமுனையில்
அமர்ந்திருக்கிறோம்
குளிருக்கு இதமாய்
நம் காதல் எரித்தவாறே

கனவுகளில்தான் என் காமம்
கொழுந்து விட்டு எரிகிறது
பரவசமூட்டும் இடம் தேடி
என் விரல் அலைகிறது

ஏதோ சாதித்து விட்டதாய்
ஒவ்வொரு இயங்குதலின் முடிவில்
பெருமையாய் முகம் பார்க்கிறாய்
உள்ளுக்குள் பொங்கும்
எச்சிலை எனக்குள்ளேதான்
நான் உமிழ்ந்து கொள்ளுகிறேன்
உனைப்பார்த்து சிரித்தபடியே

 எத்தனை முறை எரித்தாலும்
மீண்டும் பிறக்கிறது
ஒவ்வொரு விடியலிலும்

பதின்ம வயதில் தோன்றி
இன்றும் பறக்கும் என் வெண் புறா